Puraaaaa vidaaaa rainy season

Wat een ervaringen hier!!! Het is lastig om een verhaaltje te maken omdat er zoveel te zien is hier. Ben elke minuut van de dag druk met iets. Op het werk is het natuurlijk super druk de laatste tijd maar ook het feit dat ik nog zoveel wil zien voordat ik vertrek maakt het niet makkelijker om de tijd te nemen om een verhaaltje te typen. Daarnaast is internet niet meer wat het geweest is maar dat leg ik verder op in mijn verhaal nog wel uit :) Achja ik heb bijna elke dag wel iets bijgehouden zodat ik het terug kon lezen om zo vervolgens mijn verhaaltje te typen.

Zoals de meeste van jullie weten heb ik een hele tijd niet gewerkt omdat ik last had van een niersteen. Een hoop gedoe als je dat hier in Costa Rica krijgt. Een hoop verschillende klinieken afgegaan om te zien wat er nu precies aan de hand was dat de pijn in mijn onder rug veroorzaakte. Een bloedtest, een urine test, echo's, röntgenfoto's. Heb inmiddels alles doorgemaakt en je moet je voorstellen dat elk van de bovengenoemde in een andere kliniek gebeurd. Ook is het een heel gedoe want voordat ik vanuit het station naar de dichtstbijzijnde kliniek was moest ik al snel een uurtje of 2 reizen. Gelukkig heeft Charlotte (de station manager) me overal goed bijgestaan en geholpen met de Spaanse uitleg van de doktoren. Ik had dus een niersteen en vanaf dat moment heb ik een medicijnen kuur gekregen voor 30 dagen die de steen op moest breken. De eerste drie weken heb ik voornamelijk pijn gehad en nagenoeg niks gegeten of geslapen. Als het op slaap aankwam was het tussen de 2 en 4 uur per nacht en qua eten was een normale maaltijd genoeg voor 3 dagen. Wel veel drinken natuurlijk want ik moest proberen om de steen uit te plassen. Maar na 3 weken proberen moest ik het land verlaten omdat ik bijna 90 dagen in Costa Rica was.....

In overleg met Charlotte heb ik dus een visa run gepland naar Panama. De eerste dag van mijn visa run was voornamelijk de reis naar Puerto Viejo. Dit is een plaatsje vlakbij de grens van Costa Rica naar Panama. Daar een nacht verbleven in een hostel dat echt geweldig was. Van een tent huren, tot dorm rooms, eigen kamers, suites en hangmatten. Je kon zelfs een nacht doorbrengen in een volkswagen busje. De mensen die hier verbleven waren voornamelijk allemaal levensgenieters die er voor een onbepaalde tijd verblijven en vertrekken wanneer ze genoeg hadden van het stadje om daarna door te gaan naar de volgende plek. De volgende dag heb ik hier dan ook mijn reis vervolgd naar Panama met 2 Duitse backpackers. Nadat we de grens overgegaan waren over een hele oude brug werden we met een taxi naar de kust van Panama gebracht en daar verder gegaan met een taxi boot naar een eilanden groep net buiten de kust van Panama. Een van deze eilanden had een stadje genaamd Bocas del Toro. Echt een geweldige plek om te verblijven. Vanuit dit stadje kun je naar allerlei onbewoonde eilanden gaan om een dagje op een parelwit strand te verblijven onder de palmbomen. Je kunt gaan snorkelen/duiken op de koraal riffen en er zijn allerlei dingen zolang ze maar in de zee zijn. In de nacht komt hier alles ook weer tot leven. Alle mensen die een hele dag gerelaxt hebben op het strand gaan vervolgens een avond uit en genieten van de rasta cultuur die op het hele eiland rond hangt. Voor mijn hostel was een groot park en rondom het park was een oude man van een jaar of 70 op een fietsje. Die kerel fietsen letterlijk de hele dag rond het park terwijl hij aan alle toeristen vroeg of iemand zin had om een jointje te roken. Gezien het aantal rasta's dat hier rond hangt en de geur van wiet om de 10 meter kun je wel zeggen dat het hier ook gedoogd werd. Nadat ik 3 dagen op Bocas del Toro was geweest was het weer tijd om terug te gaan naar Puerto Viejo. Terwijl ik in de taxi zat die terug ging naar de grens wat aan de praat geraakt met een medereiziger en na een minuut hoorde ik al dat hij Nederlands was, Daan Brandenburg. Daarna verder gepraat in het Nederlands en dat was toch wel gek want op dit moment had ik inmiddels al een week geen woord Nederlands gesproken. Na wat meer gepraat te hebben over de reis die we beide aan het maken waren bleek dat Daan toch wel wat dichterbij woonden dan ik had verwacht. Hij kwam ook uit Deurne en ondanks dat hij op het moment in Eindhoven woont heeft hij 4 en 5 Havo gedaan terwijl ik in 1 en 2 Havo zat. Hij woont letterlijk 10 minuten fietsen van ons huis af dus ja de wereld is inderdaad maar klein! Vervolgens samen met Daan terug gegaan naar het hostel in Puerto Viejo en de dag erna Mexico-Nederland gekeken en helaas was dat de laatste dag van mijn visa run. In de middag de bus gepakt om terug te reizen naar het station. Helaas vergeten dat Costa Rica op dat moment ook moest voetballen voor een plek in de kwartfinales..... De buschauffeur weigerde om van het busstation te vertrekken dus in Límon vrolijk met een hoop locals de wedstrijd gekeken. Tussendoor ook nog een keer naar het toilet gegaan en je raad het al, midden in dat busstation vergaan van de pijn want daar heb ik dus mijn niersteen uitgeplast. God wat was ik blij dat dat ding eruit was!!!!! Verder de wedstrijd afgekeken en Costa Rica had nog gewonnen ook!!! Nadat ze realiseerde dat de volgende tegenstander Nederland was heb ik me maar een beetje op de achtergrond gehouden en mijn reis naar het station vervolgt. In de nacht aangekomen in Carriari en dat is de laatste grote stad voor je echt de jungle in gaat. Hier heb ik toen de nacht doorgebracht en de volgende dag afgesproken met Charlotte om naar de dokter te gaan om te kijken hoe het nu stond met mijn niersteen. Gelukkig was hij er dus inmiddels uit en ging dit vrij snel en ben ik terug gegaan naar het station.

Daarna ben ik dus ook weer begonnen met werken en heb ik eerst een week morning census gelopen. Dat is de patrol die in de morgen gedaan wordt en deze is niet zo zwaar. Je loop een keer heel het strand af en kunt vervolgens terug lopen over een zandpad. Het feit dat het niet midden in de nacht is en je alles gewoon goed kan zien helpt ook een hoop. Deze week weer rustig aan een beetje op kracht gekomen en weer gewend geraakt aan het vele lopen. Na deze week van morning census weer overgestapt naar night patrols en inmiddels weer een aantal weken de night patrols aan het lopen. Het is nu green season en ik heb al weer een aantal green turtles gezien maar het seizoen dit jaar is heel slecht. Nog nooit zijn er zo weinig schildpadden het strand op gekomen om te nesten. Waarschijnlijk komt dit omdat vorig jaar een record jaar was en schildpadden komen om de 2 a 3 jaar het strand op om te nesten. Dus de dit jaar wordt voornamelijk overgeslagen door de schildpadden. Maar ach ik heb er nog steeds een aantal gezien en het werken met de schildpadden blijft een geweldige ervaring:)

Ook is inmiddels het regenseizoen echt begonnen. De eerste 3 maanden dat ik hier ben geweest waren echt niks vergeleken met nu. Van 6 dagen zon en 1 dag regen naar 13 dagen regen en heel misschien 1 dag zon. Normaal kon ik mijn was en het droge in een uurtje of vier doen maar nu was ik mijn kleren hang ik ze op in mijn kamer en vijf dagen later zijn ze nog steeds niet droog. Alles is en blijft damp of nat en het water niveau rondom het station is ook echt hoog! Gelukkig is mijn kamer in een gebouw op de tweede verdieping en zit het water nog steeds 2.5 meter verwijderd van mijn bed. Echter als ik naar de keuken loop moet ik over het pad op mijn tenen lopen om mijn onderbroek droog te houden. De laarzen die ik mee heb genomen zijn dus ook compleet nutteloos haha. Gelukkig is alles vrij hoog gebouwd op het station maar op het moment staat het water al wel in de keuken. Ongeveer 10 cm hoog en terwijl ik lunch of diner heb zwemmen de vissen rondom je voeten. Opzich is het leven met al dat water op het station prima te doen maar je merkt wel dat het veel energie vreet, vooral mentaal. De meeste mensen op het station zijn een beetje down en hebben nergens zin meer in. Een aantal mensen die hier nog voor 3 maanden zouden verblijven vertrekken binnenkort omdat na 3 weken natte voeten ze er helemaal genoeg van hebben gekregen. Het enige nadeel dat ik ondervind aan de natte voeten is dat niks geneest. Als je een klein sneetje hebt duurt het echt dagen voor het is dicht gegroeid en dat is hier echt oppassen geblazen. Stel je maar voor dat het water waar we nu in lopen ook het toilet is van alle dieren in het hele regenwoud. Dus meer maals per dag je voeten wassen en ze zolang mogelijk droog proberen te houden is nu echt belangrijk!! lMaar het hoort er allemaal bij, het leven in de jungle!!! Blij dat ik dit nog mee maak want ik ga nu echt door de jungle experience. Als het water nog wat verder gaat stijgen moeten we misschien zelfs het station gaan evacueren. Als dit gebeurd laat ik het wel weer weten!!

Nou dat was het ongeveer wel weer voor nu. Nog een dikke twee weken werken en dan staan ons mam en Anke alweer bij mij voor de deur, ofja boatdock. Heb er echt super veel zin in en des te dichter het komt des te meer ik iedereen ook weer mis. Maar toch ik zou hier zo nog een half jaar langer kunnen blijven. Maar dan moet het water wel weer naar beneden zodat je normaal rond kan lopen haha! Nou ik zie nog wel of er nog een verhaaltje komt voordat ons mam en Anke hier zijn en anders spreek ik iedereen over een maandje wel weer als ik weer terug ben in Nederland.

Tot snel en de natte groetjes vanuit Costa Rica!!!!


P.S. Door alle luchtvochtigheid en de regen is mijn telefoon inmiddels ook verleden tijd dus wie me bereiken wil, stuur maar een berichtje op facebook.