De tijd vliegt

Soo hey, de tijd vliegt hier echt. Inmiddels alweer dik twee maanden hier en er is (nog) zoveel te zien. Het station waar ik verblijf licht aan een kanaal dus je kunt op elk moment van de dag een kajak pakken en een stuk het kanaal af pedellen. Niet normaal wat je hier dan allemaal ziet. Van apen en leguanen in de bomen tot kaaimannen die langs je kajak afzwemmen.

In de tussentijd is er echt weer een hoop gebeurd. Toen ik hier net aankwam sliep ik in de dorms en had ik wat minder privacy omdat deze kamers voor 3 tot 6 personen zijn. Inmiddels, omdat ik hier lang verblijf, ben ik ingetrokken in de rancho. Dit zijn de kamers waar de long term interns slapen die langer op het station verblijven. Hier had je wat meer privacy en ik had maar een roommate, Ethan, een Canadese student die inmiddels weg is. Nu heb ik dus een kamer voor mezelf wat wel super relaxed is. Maar toch is het niet leuk als mensen vertrekken, want juist omdat ik hier zo lang verblijf moet je vaak vaarwel zeggen tegen een hoop mensen waar je toch een goede band met krijgt. Veel van de vrijwilligers verblijven rond de twee weken en de long term interns verblijven een maand of langer. Aangezien ik hier voor bijna vijf maanden ben zeg ik vaak vaarwel tegen een hoop mensen waar ik dan alweer minimaal twee weken met heb samengeleefd.

Maar dan nu weer een stukje over het leven hier. De laatste paar weken flink wat night patrols gelopen en een aantal schildpadden gezien. Echt geweldig om hiermee te werken, blijft nog steeds een super ervaring!! Een paar weken geleden hebben we ook 10 dagen bezoek gehad van een Amerikaanse universiteit, Shawnee University. Wat een drukte op het station. Normaal gezien leven we hier samen met 10 tot 20 mensen maar toen de Shawnee’s er waren lag dit aantal rond de 40. Leuk om weer een hoop nieuwe mensen te ontmoeten en ze hebben ook super geholpen met de night patrols. Sommige nachten hadden we 5 teams op het strand en hierdoor hebben stropers in deze week echt zowat geen kans gehad om op het strand te komen. Toch was ik stiekem wel blij toen ze weg waren. Eindelijk weer een beetje rust rondom het station.

Ook zijn we op dit moment op een punt gekomen in het seizoen dat de nesten die ongeveer 2 maanden geleden gelegd zijn uit beginnen te komen. Na een bepaalde tijd graven we de nesten op om te kijken hoeveel hatchlings(baby schildpadjes) er uiteindelijk uit de eieren zijn gekomen. Soms komen we in zo’n nest ook nog een paar hatchlings tegen die nog niet helemaal klaar zijn om naar de oceaan te gaan. In dat geval stoppen we het nest weer dicht en laten we de hatchlings met rust zodat ze rustig aan verder kunnen ontwikkelen. Ook kom je ooit een compleet nest tegen dat vol zit met eieren die niet uitgekomen zijn. Vaak betekend dit helaas dat het nest het niet gehaald heeft want na 2 maanden behoort het nest eigenlijk al volledig uitgekomen te zijn. In zo’n geval is het nest dus gevuld met eieren waar allemaal dode hatchlings inzitten. Dit kan bijvoorbeeld komen doordat het nest is ondergelopen met water. Als we toch zo’n nest vinden maken we de eieren open om te kijken in welke fases de hatchlings zijn. Heel sneu om een dode hatchling te zien die het net niet gehaald heeft om uit het ei te komen en naar de oceaan te gaan. Maar hey, dat is ook een deel van de natuur.

Twee weken geleden zijn we ook op bezoek gegaan naar de STC. Dit is op het moment nog steeds het langst lopende turtle conservation program dat er loopt op de wereld. Was echt heel interessant om te zien hoe hun te werk gaan en wat er allemaal gebeurd op hun strand. Ook een rondleiding gekregen door hun museum en kennis gemaakt met de mensen die daar werken. Ondanks dat onze stranden nog geen 5 kilometer van elkaar liggen zijn de verschillen wel echt heel groot. Het aantal schildpadden dat op het strand van de STC komen om te nesten is gewoon belachelijk maar gelukkig mogen wij ook niet klagen. Zeker niet nu green season bijna begint. Hierbij wordt verwacht dat we straks bijna elke patrouille minimaal een of twee schildpadden zullen zien en dat is wel fijn want in plaats van 6 uur non stop op het strand te lopen kun je dan ook data opnemen van de schildpadden en dat is zeker wel het leukere werk dat we hier doen!!

Ojaaa en ik ben tussendoor ook nog jarig geweest, haha! Leuke dag gehad hier. Ze hadden een taart voor mij gebakken en na het diner happy birthday gezongen. Kwam mooi uit dat mijn verjaardag op een dinsdag was want dat is namelijk mijn vrije dag. Lekker de hele dag aan het zwembad gelegen met een biertje erbij en s avonds naar de bar gegaan met een aantal mensen die ook vrij hadden. Top avondje !

Echter zijn de laatste twee weken voor mij nogal wat anders gelopen dan verwacht. Ik denk dat de meeste het inmiddels wel hebben gehoord van ons mam maar het gaat op het moment niet heel lekker met mij. Ongeveer twee weken geleden ben ik tijdens een night patrol terug moeten keren naar het station omdat ik erg veel pijn had in mijn buik en achter in mijn rug. Na twee dagen doorgesukkeld te hebben ben ik naar de dokter gegaan en die dacht dat ik mogelijk last had van nierstenen. Vervolgens na een dag wachten terug gegaan naar de dokter en daar een hoop röntgen foto’s laten maken. Bleek dat het buisje dat mijn rechter nier met de blaas verbind, verstopt zit met een niersteen van 8.5 mm groot. Helaas moet ik deze uit gaan plassen en de dokter zei dat dit veel pijn ging doen. Op het moment mag ik dus niet lopen totdat deze eruit is en daar baal ik wel van. Ik kan overdag gelukkig nog wel wat mee helpen rondom het station en trainingen geven aan de nieuwe vrijwilligers maar ik ben toch wel echt hier om night patrols te lopen en schildpadden te zien. Hopelijk gaat die steen er zo snel mogelijk uit zodat ik weer aan de gang kan met de patrouilles.

Net ook nog wat nieuwe foto's op facebook gezet zodat jullie kunnen zien hoe het er hier ongeveer uitziet. Nou dit was het wel weer zo’n beetje voor nu en ik zal zo snel mogelijk weer wat van me laten horen als ik weer op patrouille ben.

Besos,

Luuk