de eerste twee weken

Nou op 31 maart was het dan zo ver. Van zondag op maandag nacht met pap en mam naar Brussel gereden. In de auto nog lekker 1,5 uur geslapen en vervolgens aangekomen op het vliegveld. Mijn vlucht vertrok rond 08:00 dus nog even voor de gate met pap en mam wat ochtend gegeten en daarna snel genoeg door de gate gegaan om te wachten op mijn vlucht naar Madrid. Deze vlucht verliep super en ik zat aan het raam dus heb nog mooi wat door het raam kunnen kijken. Nadat we geland waren in Madrid had ik nog 80 minuten voordat mijn volgende vlucht vertrok naar San José. Naar de volgende gate was nog 30 minuten lopen dus ben ik na de eerste vlucht maar meteen naar de gate gegaan. De vlucht naar San José zou ongeveer 12 uur duren en ik zat langs een man die in Costa Rica woonde. Aangezien dat hij twee keer per jaar op en neer vloog naar Europa vroeg hij of ik bij het raam wilde zitten. Dat aanbod maar snel aangenomen en mooi de hele vlucht naar buiten kunnen kijken. Wel raar want omdat ik met de tijd mee vloog had ik een lange dag voor de boeg. Ik steeg op om 12:00 en zou rond 15:00 in San José aankomen maar door een tijdsverschil van 8 uur was het dus een lange dag voor mij. Nadat ik geland was in San José heb ik meteen een taxi gepakt naar het hotel wat ik van te voren al geboekt had. Hier aangekomen bleek het hotel volgeboekt te zijn maar brachten ze met dezelfde taxi naar een ander hotel waar ik dan wel een kamer kon krijgen. Dit andere hotel had inderdaad een kamer voor mij maar hiervoor moest ik 35 USD bij betalen en daar had ik geen zin in. Dus met wifi van het hotel gekeken naar andere hotels in de buurt en toen op pad gegaan door San José met me koffer en handbagage. Rond 17:00 had ik eindelijk een nieuw hotel gevonden waar ik zou overnachten om de dag erna naar mijn eindbestemming Caño Palma te gaan. ’s Avonds nog lekker wezen uiteten in een restaurantje vlakbij het hotel en toen vroeg te bed gegaan. Ik had besloten om de hele vlucht wakker te blijven zodat ik geen last zou hebben van mijn jetlag. Toen ik terug begon te tellen bleek dus dat ik al bijna 24 uur wakker was, maar ach nu kon ik lekker tien uur aan een stuk door slapen en dan zou ik de dag erop wel weer fit zijn.

De volgende dag dus om 07:30 opgestaan om het laatste deel van mijn reis te vervolgen. Ik heb in San José een bus gepakt naar Cariari en daar ben ik overgestapt in een bus naar La Pavona. Na deze twee busreizen was het ongeveer 13:00 en heb ik in La Pavona een ticket gekocht om met een bootje van La Pavona naar San Fransisco te gaan. Deze boot reis zou ongeveer 45 minuten tot een uur duren maar omdat we vijf keer vast gelopen zijn door het lage water in het kanaal hebben we er bijna drie uur over gedaan. Toen ik aankwam stonden Charlotte(de eigenares van het onderzoekscentrum) en Naomi (medestudente) mij al op te wachten. Vanuit hier met een eigen boot naar Caño Palma gegaan, mijn eindbestemming voor de komende 5 maanden. Heel vriendelijk onthaald door alle mensen. In totaal zitten we hier nu ongeveer met 15 mensen die allemaal of meehelpen met de schildpadden of hun eigen onderzoeken hebben rondom het kamp in het regenwoud.

Dan een klein stukje over het leven hier. Aangezien we hier met een hoop mensen zijn is er op het moment een kok. Ze kookt twee keer per dag voor ons. Elke dag staat om 11:30 een lunch voor ons klaar en het diner is om 17:00. Ochtend eten wordt niet gedaan omdat we vooral ’s nachts werken en tot 11:00 liggen de meeste mensen hier nog te slapen. Het eten is hier erg lekker maar wel minder variatie als in Nederland. Elke dag rijst met bonen en niet altijd vlees. Het toetje daarentegen is wel super, een fruitsalade van ananas, watermeloen, banaan en mango die zo vers is als het maar zijn kan. Het leven hier is over het algemeen best wel basic maar dat maakt het ook mooi. De douche is niet verwarmt maar omdat het hier zo warm is, is een koude douche juist fijn. Daarnaast kan de stroom ook zomaar uitvallen. 3 dagen geleden nog regende en waaide het zo hard dat er op het kamp een boom omviel. Voordat deze boom fatsoenlijk omgezaagd kon worden moest de stroom eerst afgesloten worden, dus hadden we een aantal uur geen stroom. Als het echt hard regent valt de stroom sowieso bijna altijd uit. Maar een paar uurtjes zonder laptop of iets dergelijks is geen ramp. Wifi hebben we hier wel en dat is natuurlijk super fijn. Kan gewoon met iedereen blijven appen en krijg nog genoeg mee van wat er allemaal in Nederland gebeurd. Verder heb je hier op het station ook verschillende klusjes verdeeld over alle bewoners. Dit kan variëren van de kano’s schoon maken tot het afwassen en opruimen na het eten. Ook heb je hier om de paar dagen duty staff. Dan moet je een bepaalde tijd in de gezamenlijke ruimte zitten om vragen van vrijwilligers te beantwoorden, de telefoon op te nemen en koekjes te bakken voor de teams die ’s avonds het strand op gaan om te patrouilleren. Daarnaast kan ik in mijn vrije tijd altijd werken aan mijn verslag of leuke dingen doen zoals aan de overkant van het kanaal gaan zwemmen. Aan de overkant ligt Vista al Mar, een soort bungalow park met een zwembad, en geloof me in de zon is het rond de 35 graden dus dan is een dagje aan het zwembad wel heel relaxt. Ook kun je hier altijd een kano pakken en langs het kanaal af gaan. Heel mooi wat je hier allemaal ziet. Als je een half uurtje gaat kanoën kom je bijna altijd wel een paar aapjes, kaaimannen, leguanen en noem maar op tegen. De natuur is hier echt heel indrukwekkend!! ’s Avonds kun je ook naar Vista gaan om lekker in het barretje een pilsje te drinken of met wat mensen een potje pool te spelen.

Dan een stukje over mijn opdracht die ik hier heb gekregen. Ik ga kijken naar de vier verschillende schildpadden die hier komen om te nesten. Hiervan heb ik de gegevens ontvangen van 2006 tot 2013 en met deze gegeven moet ik gaan kijken of het over de jaren heen beter of slechter gaat met de populatie zeeschildpadden die nesten op Playa Norte. Naast mijn opdracht help ik natuurlijk ook mee met het patrouilleren op het strand. Hiervoor wordt een transect afgelopen van ongeveer 5 kilometer lang. Afhankelijk van hoeveel teams er zijn heb je een werk nacht van tussen de vier en zes uur waarbij je over het strand loopt en gegevens opneemt van de zeeschildpadden die hier komen om hun eieren te leggen. Helaas heb ik tot nu toe nog geen schildpadden gezien die een nest hebben gemaakt, maar al wel twee halfmoons. Dit zijn schildpadden die het strand op komen gekropen en vervolgens besluiten om toch geen eieren te leggen en dan weer terug gaan in de zee. Deze twee halfmoons waren van een green sea turtle. Super mooi om te zien maar ik wil echt graag een leatherback zien. Het vele lopen tijdens de patrouilles gaat me op zich vrij goed af, maar ik heb toch al wel de nodige blaren opgelopen. Inmiddels heb ik nu ook een aantal morning patrols gelopen. Tijdens deze patrol worden alle nesten die tot nu toe zijn gevonden gecheckt of er niks raars met is gebeurd. Denk hierbij aan poachers of dat ze zijn opgegraven door wilde dieren. Morning patrol is een stukje minder zwaar omdat je dan het hele transect maar een keer afloopt en vervolgens over een pad terug loopt. Maar het liefst ga ik natuurlijk terug naar night patrols omdat je daar een grotere kans hebt op het zien van schildpadden, want over het algemeen komen de schildpadden alleen ’s nachts het strand op om eieren te leggen. Gelukkig sta ik vanaf maandag weer op de night patrols dus hopen dat ik snel genoeg mijn eerste leatherback ga zien nesten.

Ik zal binnenkort nog wat foto’s op facebook zetten van hoe het station er hier ongeveer uitziet en als ik me eerste zeeschildpad heb meegemaakt zal ik weer een verhaaltje schrijven. Dit kan hoop ik niet lang meer duren!!